[ad_1]
جنگجویان طالبان ماه گذشته کنترل بیشتر مناطق افغانستان را در دست گرفتند و خروج آخرین نیروهای آمریکایی پس از جنگ 20 ساله را جشن گرفتند.
راهپیمایی زنان ، دومین راهپیمایی در چند روز اخیر در کابل ، با آرامش آغاز شد و معترضان به احترام سربازان افغان که در نبرد با طالبان کشته شده بودند ، قبل از حرکت به سوی کاخ ریاست جمهوری ، تاج گل در وزارت دفاع افغانستان گذاشتند.
معترض ، مریم نایبی ، 20 ساله ، گفت: "ما اینجا هستیم تا حقوق بشر را در افغانستان مطالبه کنیم. وطنم را دوست دارم. من همیشه اینجا خواهم بود"به
با بلند شدن فریاد زنان معترض ، چندین افسر طالبان در میان جمعیت حاضر شدند تا خواسته های آنها را جویا شوند و سودابا کبیری ، دانشجوی 24 ساله ، با مصاحبه کننده خود از جنبش حقوق زنان صحبت کرد.
با رسیدن معترضان زن به کاخ ریاست جمهوری ، ده ها نیروی ویژه طالبان با جمعیت درگیر شدند ، به هوا شلیک کردند و زنان معترض را مجبور به فرار کردند.
کبیر در بیانیه ای به"آسوشیتدپرس"طالبان نیز گاز اشک آور شلیک کردند.
زنان تظاهرکننده جوان گفتند که آنها باید درخواست خانواده های خود برای ماندن در خانه و ادامه اعتراضات خود را رد کنند و حتی از خانه های خود خارج شدند تا خواسته های خود را برای حقوق برابر از حاکمان جدید دریافت کنند.
فرهات پوپلزای ، دانشجوی دیگر 24 ساله ، می گوید که می خواهد صدای زنان افغان باشد که بی صدا هستند و از بیرون آمدن به خیابان می ترسند.
او گفت "من صدای زنانی هستم که نمی توانند صحبت کنند. آنها فکر می کنند این یک جنبه مردانه است ، اما اینطور نیست ، یک طرف زن است"به
طالبان نسبت به زمانی که از 1996 تا 2001 بر این کشور حکمرانی می کردند ، وعده حکومتداری فراگیر و شکل معتدل تری از دولت را داد. اما بسیاری از افغان ها ، به ویژه زنان ، عمیقا شکاک هستند و می ترسند حقوقی را که در دو دهه گذشته به دست آورده اند از بین ببرند.
“>
جنگجویان طالبان ماه گذشته کنترل بیشتر مناطق افغانستان را در دست گرفتند و خروج آخرین نیروهای آمریکایی پس از جنگ 20 ساله را جشن گرفتند.
راهپیمایی زنان ، دومین راهپیمایی در چند روز اخیر در کابل ، با آرامش آغاز شد و معترضان به احترام سربازان افغان که در نبرد با طالبان کشته شدند ، قبل از حرکت به سوی کاخ ریاست جمهوری ، تاج گل به وزارت دفاع افغانستان گذاشتند.
مریم نایبی ، معترض 20 ساله ، گفت: “ما اینجا هستیم تا حقوق بشر را در افغانستان مطالبه کنیم. من کشور خود را دوست دارم. من همیشه اینجا خواهم بود.”
با بلند شدن فریاد زنان معترض ، چندین افسر طالبان در میان جمعیت حاضر شدند تا خواسته های آنها را جویا شوند و سودابا کبیری ، دانشجوی 24 ساله ، با مصاحبه کننده خود از جنبش حقوق زنان صحبت کرد.
با رسیدن معترضان زن به کاخ ریاست جمهوری ، ده ها نیروی ویژه طالبان با جمعیت درگیر شدند ، به هوا شلیک کردند و زنان معترض را مجبور به فرار کردند.
کبیری در بیانیه ای به آسوشیتدپرس گفت طالبان نیز گاز اشک آور شلیک کرده اند.
زنان تظاهرکننده جوان گفتند که آنها باید درخواست خانواده های خود برای ماندن در خانه و ادامه اعتراضات خود را رد کنند و حتی از خانه های خود خارج شدند تا مطالبات خود را برای حقوق برابر از حاکمان جدید دریافت کنند.
فرهات پوپلزای ، دانشجوی دیگر 24 ساله ، می گوید که می خواهد صدای زنان افغان باشد که صدایی ندارند و می ترسند به خیابان بیایند.
او می گوید: “من صدای زنانی هستم که نمی توانند صحبت کنند. آنها فکر می کنند این یک جنبه مردانه است ، اما اینطور نیست ، این یک طرف زن نیز است.”
طالبان نسبت به زمانی که از 1996 تا 2001 بر این کشور حکومت می کردند ، وعده حکومتداری فراگیر و شکل معتدل تری از دولت را داد. اما بسیاری از افغان ها ، به ویژه زنان ، به شدت مشکوک هستند و می ترسند حقوقی را که در دو دهه گذشته به دست آورده اند از بین ببرند.
[ad_2]